- ابن البراء (اِ نُلْ بُ)
روز اول ماه. غرّه. (تاج العروس). سر ماه
معنی ابن البراء - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(اِ نُلْ بَنْ نا)
لغت نامه دهخدا
ابوالعباس احمد بن محمد بن عثمان ازدی مراکشی. در علوم گوناگون بخصوص ریاضیات و هیئت و نجوم و علوم غریبه و طب دست داشت. در سال 639 یا 649 یا 656 ه. ق. در مراکش متولد شد و دارای اخلاق ستوده بود و در سال 721 درگذشت. 74 کتاب به او نسبت کرده اند. مهمترین آنها تلخیص اعمال الحساب است که علمای عرب را بر آن شروح کثیره است. و اول کس است که ارقام هندی را بنحوی که در مغرب متداول و بارقام غبار معروف است بکار برده
(اُمْ مُلْ بَ)
لغت نامه دهخدا
بنت صفوان از زنان شاعر عرب و پدرش از انصار علی بن ابی طالب (ع) او را اشعاری است درباره جنگ صفین و در مرثیۀ علی بن ابی طالب (ع). رجوع به ریحانه الادب ج 6 ص 209 شود
راهگذری (ترجمان القران) راه نشین رهگذری: ابن السبیل راهگذاری است اگر توانگر باشد و اگر درویش بحکم مهمانی بتو فروآید... در اصطلاح فقیهان مسافری که در شهر خود توانگر است لیکن در سفر بی زاد و راحله مانده است و توانایی رفتن بخانه خود را ندارد. به چنین کس زکات میتوان داد، جمع ابناالسبیل
